Opowiadania Muminków

Opowiadania Muminków – serial powstały latach 1977 - 1982 w łódzkim studiu Se-ma-for na podstawie scenariuszy napisanych przez Marię Kossakowską i Lucjana Dembińskiego, opartych na cyklu powieści Tove Jansson. Treścią serii są przygody dziwnych istot zwanych Muminkami oraz ich równie niezwykłych przyjaciół. Między poszczególnymi częściami zachodzi ciągłość fabularna. Seria zrealizowana w technice półpłaskiej lalki, posiada komentarz interpretowany początkowo przez Stanisława Wyszyńskiego (odcinki 1-12), a potem przez Stanisława Kwaśniaka (odcinki 13-78). Opracowanie plastyczne - Bogdan Chudzyński. Muzykę napisał Andrzej Rokicki.
Z materiałów pochodzących z serialu w Se-ma-forze zmontowano kilka pełnometrażowych filmów do wyświetlania w kinach: Szczęśliwe dni Muminków (1983), Zima w dolinie Muminków (1986), Lato Muminków (2008) i Muminki w pogoni za kometą (2010). Zdaniem krytyków polski serial jest najbliższy pierwowzoru literackiego.

Tytuły odcinków "Opowiadań Muminków"

1. Wiosna w Dolinie (L. Dembiński)
2. Król Kalifornijski (L. Dembiński)
3. Groźny Mrówkolew (L. Dembiński)
4. Sok malinowy (L. Dembiński)
5. Wielkie porządki (L. Dembiński)
6. Nowi goście (K. Kulczycka)
7. Wiśnie w kapeluszu (D. Zawilski)
8. Odejście Włóczykija (J. Kudrzycka)
9. Torebka Mamusi (L. Dembiński)
10. Królewski rubin (K. Kulczycka)
11. Spełnione życzenia (L. Dembiński)
12. Wielki festyn (J. Kudrzycka)
13. Wyprawa na wyspę (J. Kudrzycka)
14. Burza na wyspie (K. Kulczycka)
15. Powrót z wyspy (K. Kulczycka)
16. Zimowy sen (L. Dembiński)
17. Wieczór wigilijny (L. Dembiński)
18. Śnieg w Dolinie (J. Kudrzycka)
19. Mała Mi (J. Kudrzycka)
20. Lodowa Pani (K. Kulczycka)
21. Oczekiwanie (K. Kulczycka)
22. Zimowi goście (L. Dembiński)
23. Kto lubi Paszczaka? (L. Dembiński)
24. Ynk i jego bracia (J. Kudrzycka)
25. Wiosenna kanonada (J. Kudrzycka)
26. Katastrofa (D. Zawilski)
27. Ostatni smok (D. Zawilski)
28. Przyjaciel (L. Dembiński)
29. Symfonie mórz (L. Dembiński)
30. Noc w zatoce (K. Kulczycka)
31. Sztorm (K. Kulczycka)
32. Urodziny Arcykróla (J. Kudrzycka)
33. Duch z wyspy (J. Kudrzycka)
34. Pies morski (D. Zawilski)
35. Mama Ryjka (D. Zawilski)
36. Spotkanie (K. Kulczycka)
37. Noc grozy (K. Kulczycka)
38. Dzień dobry (J. Kudrzycka)
39. Dom, w którym straszy (J. Kudrzycka)
40. Marzenia Bufki (L. Dembiński)
41. Nocleg na drzewie (L. Dembiński)
42. Zemsta Włóczykija (K. Kulczycka)
43. Noc Świętojańska (K. Kulczycka)
44. Włóczykij i leśne dzieci (J. Kudrzycka)
45. Więzienne kraty (J. Kudrzycka)
46. Premiera (L. Dembiński)
47. Stary adres (L. Dembiński)
48. Zwyczajny Dzień (D. Zawilski)
49. Ziemia jak okruch (D. Zawilski)
50. Początek dalekiej podróży (K. Kulczycka)
51. Krok od przepaści (K. Kulczycka)
52. W Górach Skalistych (J. Kudrzycka)
53. Obserwatorium (J. Kudrzycka)
54. Lawina (L. Dembiński)
55. W drodze do domu (L. Dembiński)
56. Order gwiazdy (D. Zawilski)
57. Bal w lesie (D. Zawilski)
58. Dno morza (K. Kulczycka)
59. Już jutro (K. Kulczycka)
60. Kometa nad Doliną (J. Kudrzycka)
61. Złota kita (J. Kudrzycka)
62. Cocktail party (L. Dembiński)
63. Cedryk (L. Dembiński)
64. Sen o zimie (K. Kulczycka)
65. Dżungla (K. Kulczycka)
66. Trudna decyzja (J. Kudrzycka)
67. Lunapark (J. Kudrzycka)
68. Ciężkie pieniądze (L. Dembiński)
69. Kłopoty Mamusi (L. Dembiński)
70. Łowy (K. Kulczycka)
71. Gdzie jest wampir? (K. Kulczycka)
72. Filifionka i wampir (J. Kudrzycka)
73. Latarnia morska (J. Kudrzycka)
74. Malowany ogród (L. Dembiński)
75. Jesienny sztorm (L. Dembiński)
76. Sen Tatusia (L. Dembiński)
77. Gość z Marsa (K. Kulczycka)
78. Żegnajcie (K. Kulczycka)

Gucio i Cezar

Uwielbiam pana Bohdana Butenkę, nie ma co udawać, że tak nie jest. Wielkie love mi się włącza jak tylko widzę tą jego "kreskę", to poczucie humoru. Oczywistym więc jest, że i bajka dla dzieci z jego rysunkami nie mogła nie znaleźć się u mnie na blogu.

zdjęcie ze strony:www.butenko.pl/

Serial jest bardzo stary bo pochodzi z 1976r. Scenariusz do niego napisała pani Krystyna Boglar, zilustrowało oczywiście pan Bohdan.

Info z netu: Serial opowiada o Guciu – niezdarnym hipopotamie oraz Cezarze, rozważnym psie. Gucio i Cezar pomagają przyjaciołom i są zawsze chętni, aby wyruszyć w podróż w nieznane krainy oraz poznać nowych znajomych.

Odcinków jest niestety tylko osiem:

1. Klucz do skarbu
2. Cyrk
3. Gdzie jest Bazyli
4. Rakieta kosmiczna
5. Wielkie zwycięstwo
6. Jak wygląda śnieg
7. Łowcy słoni
8. Wyprawa po jabłka
 

 

Powstał też Gucio i Cezar w wersji kukiełkowej, lecz próżno szukać bliższych informacji na ten temat, a szkoda :( . 

Źródło: http://www.srokao.pl

Piaskowy dziadek

Dziadku, drogi dziadku nie chcemy jeszcze spać,
chodź (przyjdź) tu zabawić nas,
przecież wiesz,
na dobranoc bajka musi być,
właśnie na nią czas, wielki czas.

Dziadku, drogi dziadku,
ty wiele bajek znasz,
chodź (przyjdź) tutaj, z nami siądź,
miejsce jest, telewizor razem z nami włącz,
Naszym gościem bądź, gościem bądź.

Jedną z niewielu dobranocek jaką pamiętam z lat 70-tych był "Piaskowy dziadek". Myśmy mieli w Polsce swojego Bolka i Lolka oraz Reksia a nasi zachodni, niemieccy przyjaciele mieli "Piaskowego dziadka". Kim był ów Piaskowy dziadek? Był powiedzmy takimi usypiaczem, który pojawiał się dzieciom i posypywał ich oczy specjalny proszkiem, po którym mogły zasnąć. Zanim jednak użył swego piasku opowiadał dzieciom różne historie.
Pierwsze pojawienie się dziadka na ekranach niemieckich telewizorów datowane jest na 22 listopada 1959 roku i aż do 1991 roku była nadawana w paśmie dobranocek dla dzieci. U nas w Polsce pojawił się bodajże w latach 70-tych (obstawiam drugą połowę). Jego motywem przewodnim była znana wszystkim dzieciom piosenka, którą prezentuję poniżej:

 

W każdym z odcinków można było znaleźć scenki z życia codziennego Piaskowego dziadka, który jeździł do zaprzyjaźnionych krajów. Nie zabrakło też wizyty bohatera w Polsce m.in. w Warszawie, Krakowie oraz Zakopanem. Oprócz dziadka pojawiały się też i inne postacie jak skrzat, kaczka oraz Pan Lis i Pani Sroka.

 

Jak podaje strona www.muzeumdobranocek.pl w 1979 roku figurka Piaskowego Dziadka odbyła swój prawdziwy lot w kosmos, kiedy to poleciała z prawdziwym niemieckim kosmonautą, Sgmundem Jähnem.

Dzieci, drogie dzieci w łóżeczkach czeka sen,
za oknem idzie noc późno już,
jutro każdy musi rano wstać
dobrej nocy wam, chodźmy spać.

Źródło: http://www.nostalgia.pl

Pan Samochodzik i Templariusze

Pan Tomasz, historyk i pracownik muzeum wyrusza z trzema chłopcami na poszukiwanie skarbu templariuszy. Po drodze spotykają rodzinę Petersenów. Kapitan Petersen jest znanym poszukiwaczem skarbów. Towarzyszy mu piękna córka Karen oraz ich krewny Michał, który liczy na szybkie wzbogacenie się. Obie grupy w poszukiwaniu skarbów zaczynają ze sobą rywalizować ale nie są jednak w tym odosobnieni. Na skarb mają chętkę i inni poszukiwacze.

"Samochodzik i templariusze" - pięcioodcinkowy serial który powstał w 1971 roku a jego premiera miała miejsce 20 lutego 1972 (zapewne w czasie ferii zimowych). Autorem scenariusza był sam autor książki - Zbigniew Nienacki i to on decydował o tym jak będzie przebiegała akcja serialu. Na szczęście "Pan Samochodzik" był luźną wersją książki. W książce przeciwnicy Pana Tomasza nie przebierali w środkach a ponieważ serial był skierowany do młodzieży postanowiono nieco go złagodzić.
Warto też wspomnieć o miejscu akcji. Część rozgrywa się w ruinach zamku w Radzyniu Chełmińskim i nad tamtejszym jeziorem, które wskutek złej melioracji później wyschło. Za serialowy Kortumow odpowiadał kościół w Okoninie pod Grudziądzem a zamek w Malborku grał ... zamek w Malborku - tutaj nic się nie zmieniło. Nie trzeba było szukać odpowiednika.
Przez serial ten przewinęło się mnóstwo aktorów znanych, mniej znanych i stawiających swoje pierwsze kroki w filmie. Główna rola przypadła oczywiście Stanisławowi Mikulskiemu, który po sukcesie "Stawki większej niż życie" wydawał się już zaszufladkowany. Reżyserzy niechętnie sięgali po takich aktorów. Na szczęście to nie przeszkadzało reżyserowi Pana Samochodzika, Panu Hubertowi Drapelli. Nie dość, że zaproponował Panu Mikulskiemu granie w serialu to jeszcze pozwolił sobie zakpić z jego sławetnej postaci - agenta J-23. Kiedy wycieczkę po Malborku oprowadza przewodniczka (w tej roli niezrównana Alina Janowska) to w momencie mijania się ze Stanisławem Mikulski zatrzymuje się i mówi "Skąd ja go znam" a z offu słychać motyw muzyczny ze Stawki. Nic dziwnego bowiem para ta spotkała się w jednym z odcinków Stawki pt. "Cafe Rose".
Drugim filmem z którym postanowił reżyser się zabawić był Skarb. Zrobił to w ten sposób że do serialu zatrudnił Panią Danutę Szaflarską. Gra ona żonę niejakiego Lucjusza (Lech Ordon). W pewnym momencie rozmawiają o poszukiwanym skarbie na co przechodzący obok Kapitan Petersen mówi "Skarb? Widziałem", "Gdzie?" - dopytuje się żona Lucjusza. "Wczoraj, w telewizji. Bardzo dobry film" - odpowiada Petersen.

Nie można zapomnieć też o młodej aktorce - Ewie Szykulskiej. Jej głos z charakterystyczną chrypką troszkę przeszkadzał reżyserowi. Chciał on bowiem by dzieci i młodzież zapamiętała Karen (postać graną przez Szykulską) jako ciepłą dziewczynę. W związku z czym głosu Szykulskiej udzieliła inna aktorka - Janina Borońska znana z filmów Czekam w Monte Carlo i Jak rozpętałęm II woję światową. Aktorka ta użyczyła również swojego głosu odtwórczyni głównej roli w serialu Karino, Niemce Claudii Rieschel.

Bardzo w dowcipny sposób została przedstawiona cicha rywalizacja między Michałem Piotrowskim (Michał Szewczyk), krewnego duńskiej rodziny Petersenów a chłopcami towarzyszącymi Panu Samochodzikowi czyli Sokolim Okiem (Roman Mosior), Doktorkiem (Stefan Niemirowski) oraz Długim Ozorem (Tomaz Samosionek). Chłopcy stosują dziecinne kawały mające na celu rozerwać trochę krewnego Petersenów: a to ułożą linkę holowniczą, która podetnie Michała wskutek czego ten wyląduje w błocie, a to przez żart chłopców wpadnie do jeziora albo przez numer z podkową (najlepszym gagiem chyba w tej serii) wyląduje w rzeczce.

Dwa zdjęcia mówią za sa siebie. Założę się, że szkieletu chłopcy nie ruszali bo się bali go.
To w jaki sposób przechylił on głowę? Prawo Newtona czy też mamy zalążek pierwszego horroru w Polsce? :)

Oprócz zabawnych scen na planie i poza nim nie brakło również scen dramatycznych. Jak wspominał Stanisław Mikulski, samochód-amfibia na którym przebywał on i chłopcy zaczął nagle tonąć na jeziorze. Chłopcy na dodatek nie umieli pływać więc było o włos od tragedii bo na planie zabrakło zabezpieczenia w postaci motorówki WOPR. Na szczęście Pan Stanisław Mikulski umiał dobrze pływać a plecaki chłopców wypełnione gazetami przytrzymywały ich na wodzie. Chłopcy zostali wyratowani a samochód-amfibia poszedł na dno. Wyłowiony następnego dnia z jeziora wrócił do właściciela. Ponoć w latach 80-tych został odkupiony od wdowy po kolekcjonerze przez braci Stanisława i Macieja Kęszyccych i do dzisiaj można go podziwiać w prywatnym muzeum techniki wojskowej w Chrcynnie pod Nasielskiem.


Źródło: http://www.nostalgia.pl

Plastusiowy pamiętnik

Na pierwszej lekcji zaraz po wakacjach było lepienie z plasteliny. Leżałem gdzieś tam na ławce jako niepozorna plastelinowa bryłka i nie wiedziałem, czy będę kwiatkiem, grzybkiem, czy samolotem. Każdy uczeń lepił co chciał. Tosia od razu wiedziała co chce zrobić. Jak mi przykleiła uszy to od razu zacząłem słuchać co się w klasie dzieje. Jak mi przykleiła oczy to zaraz zacząłem rozglądać się na wszystkie strony. A kiedy poczułem, ze wreszcie jestem gotowy to nie mogłem wytrzymać i z radości poruszyłem uszami. Dzieci nazwały mnie Plastusiem, bo cały byłem z plasteliny i zamieszkałem sobie w piórniku Tosi."

Dobranocka „Plastusiowy pamiętnik” oparta została na książce autorstwa Marii Kownackiej pod tym samym tytułem. Serial powstał w wylęgarni kultowych dobranocek, czyli w łódzkim Studiu Małych Form Filmowych Se-Ma-For. Sam wprawdzie do najwybitniejszych dzieł wytwórni się nie zaliczał, lecz trzeba przyznać, iż kiedy pojawił się na ekranach TVP w latach 80. minionego stulecia (sam powstał w roku 1980), zyskał grupę swoich zagorzałych miłośników.
"Plastusiowy pamiętnik" to osiem odcinków, emitowanych w ramach wieczorynki (nie pamiętam dokładnie w który to był dzień). Spiritus movens filmowego przedsięwzięcia była pani Zofia Wdówkówna-Ołdak, która wszystko nie tylko wyreżyserowała, ale też była autorką scenariusza, dialogów, komentarzy, a także – po części – scenografii.
Narratorem był znany i lubiany do dziś aktor (i satyryk) Andrzej Zaorski. Jego poczciwy, charakterystyczny głos towarzyszył poczynaniom głównego bohatera Plastusia, który za mieszkanie posiadał drewnianą skrzynkę, uznawaną niegdyś za szkolny piórnik. Plastuś, ludek powołany do życia z plasteliny przez zgrabne dłonie dziewczynki Tosi, choć przygód rozmaitych miał niemało, był postacią spokojną, pogodną, zupełnie odstającą od konwencji bajek z bohaterem ucharakteryzowanym na zbawcę świata. Obserwował zdarzenia wokół, sam w nich również uczestniczył, ale zawsze wracał do swojego małego piórnika, gdzie mieszkały też i inne ożywione stworki rodem z szkolnej wyprawki.

Źródło: http://www.nostalgia.pl

Powrót do Edenu

Piękne kobiety, przebogaci mężczyźni, intrygi oraz krokodyle ... co je ich łączy ? Ano serial - który królował kiedyś w połowie lat 80-tych a mianowicie "Powrót do Edenu".

O co chodziło w tym filmie ? Podaję to za książką "333 popkultowe rzeczy PRL".
Główna bohaterka, spadkobierczyni wielkiego majątku Stephanie Harper (w tej roli Rebecca Gilling) ma pecha do męża. Chłop zakochuje się w jej przyjaciółce, Jilly Stewart. Niewierny partner wrzuca żonę do rzeki pełnej krokodyli i spokojnie zabiera się za przejmowanie fortuny. Stephanie zostaje jednak uratowana, Wybitny chirurg plastyczny, Dan Marshall, przerabia ją na prawdziwą piękność. Dziewczyna zostaje top modelką, planuje zemstę na "Cioteczce Dżily" oraz jej eks-małżonku, a także walczy o odzyskanie majątku. Eden, ukochana posiadłość, jest jego głównym składnikiem.



Tyle treści ... jednakże intryga a także wielkie bogactwo i wielki biznes sprawiły chyba, że serial ten przyciągał każdej niedzieli sporą rzeszę ludzi. Premiera tego serialu odbyła się w Polsce 8 września 1985 roku. I wszystko było by cacy gdyby nie pechowy, ostatni 22 odcinek. Po emisji tego odcinka posypały się chyba gromy z jasnego nieba. Przypomnę iż w ostatnim odcinku Stephanie Harper (o ile dobrze pamiętam) szarpie się z cioteczką Jilly, która ma w ręku pistolet. Pada strzał - kula trafia Jacka Sandersa a cioteczka Jilly oznajmia wszystkim zebranym gościom iż sprawczynią tego mordu jest właśnie Stephanie - tu pojawiają się napisy końcowe (zainteresowanych ostatnią minutą filmu zapraszam do Multimediów).



I co się stało dalej ? ... Ano Polacy jako, że są pomysłowym narodem dokręcili trzy alternatywne zakończenia. To był wtorek - program kulturalny "Pegaz" a w nim redaktorzy prowadzący zaproponowali widzom zabawę. Odtworzono dla przypomnienia ostatnią minutę filmu a zaraz potem puszczono trzy krótkie miniscenki które miały być zakończeniem dla filmu "Powrót do Edenu". W scenkach tych wystąpili m.in. (o ile mnie pamięc nie myli) : Barbara Wrzesińska, Bohdan Smoleń, Tadeusz Ross, Zbigniew Korpolewski a także wielu innych aktorów, których teraz nie pamiętam.

Zabawa się udała ale ... twórcy prawdziwego "Powrotu do Edenu" pod naciskiem publiczności dokręcili pospiesznie swoje zakończenie, które trwało zaledwie około 4-ch minut i z udziałem 4-ch głównych aktorów. Dzięki przyzwoleniu na piractwo w tamtym okresie zakończenie to wyemitował sobotni "Teleexpres".

W późniejszych latach serial ten został przypomniany przez stację TVN a następnie przez TVN7.