Pan Samochodzik i Templariusze

Pan Tomasz, historyk i pracownik muzeum wyrusza z trzema chłopcami na poszukiwanie skarbu templariuszy. Po drodze spotykają rodzinę Petersenów. Kapitan Petersen jest znanym poszukiwaczem skarbów. Towarzyszy mu piękna córka Karen oraz ich krewny Michał, który liczy na szybkie wzbogacenie się. Obie grupy w poszukiwaniu skarbów zaczynają ze sobą rywalizować ale nie są jednak w tym odosobnieni. Na skarb mają chętkę i inni poszukiwacze.

"Samochodzik i templariusze" - pięcioodcinkowy serial który powstał w 1971 roku a jego premiera miała miejsce 20 lutego 1972 (zapewne w czasie ferii zimowych). Autorem scenariusza był sam autor książki - Zbigniew Nienacki i to on decydował o tym jak będzie przebiegała akcja serialu. Na szczęście "Pan Samochodzik" był luźną wersją książki. W książce przeciwnicy Pana Tomasza nie przebierali w środkach a ponieważ serial był skierowany do młodzieży postanowiono nieco go złagodzić.
Warto też wspomnieć o miejscu akcji. Część rozgrywa się w ruinach zamku w Radzyniu Chełmińskim i nad tamtejszym jeziorem, które wskutek złej melioracji później wyschło. Za serialowy Kortumow odpowiadał kościół w Okoninie pod Grudziądzem a zamek w Malborku grał ... zamek w Malborku - tutaj nic się nie zmieniło. Nie trzeba było szukać odpowiednika.
Przez serial ten przewinęło się mnóstwo aktorów znanych, mniej znanych i stawiających swoje pierwsze kroki w filmie. Główna rola przypadła oczywiście Stanisławowi Mikulskiemu, który po sukcesie "Stawki większej niż życie" wydawał się już zaszufladkowany. Reżyserzy niechętnie sięgali po takich aktorów. Na szczęście to nie przeszkadzało reżyserowi Pana Samochodzika, Panu Hubertowi Drapelli. Nie dość, że zaproponował Panu Mikulskiemu granie w serialu to jeszcze pozwolił sobie zakpić z jego sławetnej postaci - agenta J-23. Kiedy wycieczkę po Malborku oprowadza przewodniczka (w tej roli niezrównana Alina Janowska) to w momencie mijania się ze Stanisławem Mikulski zatrzymuje się i mówi "Skąd ja go znam" a z offu słychać motyw muzyczny ze Stawki. Nic dziwnego bowiem para ta spotkała się w jednym z odcinków Stawki pt. "Cafe Rose".
Drugim filmem z którym postanowił reżyser się zabawić był Skarb. Zrobił to w ten sposób że do serialu zatrudnił Panią Danutę Szaflarską. Gra ona żonę niejakiego Lucjusza (Lech Ordon). W pewnym momencie rozmawiają o poszukiwanym skarbie na co przechodzący obok Kapitan Petersen mówi "Skarb? Widziałem", "Gdzie?" - dopytuje się żona Lucjusza. "Wczoraj, w telewizji. Bardzo dobry film" - odpowiada Petersen.

Nie można zapomnieć też o młodej aktorce - Ewie Szykulskiej. Jej głos z charakterystyczną chrypką troszkę przeszkadzał reżyserowi. Chciał on bowiem by dzieci i młodzież zapamiętała Karen (postać graną przez Szykulską) jako ciepłą dziewczynę. W związku z czym głosu Szykulskiej udzieliła inna aktorka - Janina Borońska znana z filmów Czekam w Monte Carlo i Jak rozpętałęm II woję światową. Aktorka ta użyczyła również swojego głosu odtwórczyni głównej roli w serialu Karino, Niemce Claudii Rieschel.

Bardzo w dowcipny sposób została przedstawiona cicha rywalizacja między Michałem Piotrowskim (Michał Szewczyk), krewnego duńskiej rodziny Petersenów a chłopcami towarzyszącymi Panu Samochodzikowi czyli Sokolim Okiem (Roman Mosior), Doktorkiem (Stefan Niemirowski) oraz Długim Ozorem (Tomaz Samosionek). Chłopcy stosują dziecinne kawały mające na celu rozerwać trochę krewnego Petersenów: a to ułożą linkę holowniczą, która podetnie Michała wskutek czego ten wyląduje w błocie, a to przez żart chłopców wpadnie do jeziora albo przez numer z podkową (najlepszym gagiem chyba w tej serii) wyląduje w rzeczce.

Dwa zdjęcia mówią za sa siebie. Założę się, że szkieletu chłopcy nie ruszali bo się bali go.
To w jaki sposób przechylił on głowę? Prawo Newtona czy też mamy zalążek pierwszego horroru w Polsce? :)

Oprócz zabawnych scen na planie i poza nim nie brakło również scen dramatycznych. Jak wspominał Stanisław Mikulski, samochód-amfibia na którym przebywał on i chłopcy zaczął nagle tonąć na jeziorze. Chłopcy na dodatek nie umieli pływać więc było o włos od tragedii bo na planie zabrakło zabezpieczenia w postaci motorówki WOPR. Na szczęście Pan Stanisław Mikulski umiał dobrze pływać a plecaki chłopców wypełnione gazetami przytrzymywały ich na wodzie. Chłopcy zostali wyratowani a samochód-amfibia poszedł na dno. Wyłowiony następnego dnia z jeziora wrócił do właściciela. Ponoć w latach 80-tych został odkupiony od wdowy po kolekcjonerze przez braci Stanisława i Macieja Kęszyccych i do dzisiaj można go podziwiać w prywatnym muzeum techniki wojskowej w Chrcynnie pod Nasielskiem.


Źródło: http://www.nostalgia.pl