piątek, 20 kwietnia 2018

Sąsiedzi

Sąsiedzi (oryginalne tytuły słowackie i czeskie: Pat a Mat oraz ...a je to!; pol. Pat i Mat oraz ...i to wszystko!) – czechosłowacki, od 1993 czeski lalkowy serial animowany opowiadający o perypetiach dwóch nieudolnych majsterkowiczów, Pata i Mata. Został stworzony w dniu 12 sierpnia 1976 przez reżysera filmu Lubomíra Beneša oraz scenarzystę i scenografa Vladimíra Jiránka.





Film przedstawia dwóch bohaterów stawiających czoło problemom i próbujących je rozwiązać samodzielnie za pomocą prostych narzędzi, co zawsze jest przyczyną jeszcze większych problemów. Mimo wszystko, bohaterowie są zadowoleni z wyniku swojej ciężkiej pracy.
Niezręczność manualna to główny motyw serialu. Obok humoru, cechą filmu jest także optymistyczne podejście do życia. Dwójka bohaterów zawsze podejmuje wyzwanie i nie poddaje się, aż znajdzie rozwiązanie problemu.
Początkowo tytułowi sąsiedzi mieszkają w bloku (odc. 1-10, 15-17, 19, 21, 23, 26, 28), w niektórych odcinkach spędzają czas na wsi (odc. 12-14, 18, 22, 25, 27, 29, 79-91). Potem w dwóch domach typu "klocek" (odc. 30–49) i w domu typu "bliźniak" (odc. 51–78). W odcinku "Przeprowadzka" Pat i Mat przeprowadzają się na wieś, natomiast w odcinku "Śniadanie na trawie" Pat i Mat jadą na majówkę. W odcinku "Deszcz" Pat i Mat załatali dach, ale lina zablokowała otwieranie drzwi i domek został zniszczony, zatem powstał nowy domek w odcinku "Łyżwy".

Muzykę do serialu skomponował Petr Skoumal.

Bohaterowie

W serialu bohaterów jest tylko dwóch. Nie wyemitowano jeszcze odcinka, w którym bohaterowie posługiwali się dialogami (z wyjątkiem emisji holenderskiej, w której tytułowym postaciom głosu użyczą Kees Prins i Siem van Leeuwen), czy występowałyby więcej lub mniej niż dwie osoby. W niektórych odcinkach są momenty, gdzie na początku epizodu pojawia się jeden bohater, a potem drugi. W odcinku pilotażowym postacie nie noszą czapek i mają brwi.
  • Pat – ma łysą i bardziej zaokrągloną głowę, duży nos i półokrągłe, wystające uszy. Na głowie nosi niebieski beret z antenką. Zawsze nosi żółtą bluzkę, niebieskie dżinsy o wielkim rozmiarze oraz czarne (pierwotnie brązowe) buty. W niektórych odcinkach 6 serii jego bluzka była nieco większa.
  • Mat – jest łysym mężczyzną, trochę wyższy i chudszy od sąsiada. Ma jajowatą głowę, wielki, wyższy nos oraz wystające, półowalne uszy. Nosi na głowie niewielką zimową czapkę w biało-niebieskie, ustawione poziomo paski (w serii 1-5 wzory) z białym pomponem. W odcinku pilotażowym nosił czerwoną bluzkę, potem w odc. 2-29 szarą. Od odcinka 30. (trzecia seria) powrócił do noszenia czerwonej, po czym ma ją na sobie aż do dziś. Nosi też niebieskie, szerokie dżinsy i czarne buty.

Historia

Dwójka bohaterów pierwszy raz pojawiła się w krótkim filmie pt. Kuťáci (dosłownie Druciarze, w Polsce jako Monterzy) w 1976. Później w latach 1979–1985 wystąpili w serialu telewizyjnym pt. A je to! (dosł. I to wszystko!, w Polsce ten tytuł się nie przyjął). Pat i Mat zostali "ochrzczeni" w 1989, serial został też przemianowany na Pat a Mat. Nowa nazwa serialu jest widoczna aż do dziś.
Autorzy myśleli o stworzeniu komedii dla widzów dorosłych, ale serial stał się popularny wśród widzów w każdym wieku. W Czechosłowacji, pierwsze 35 odcinków mogło być wyprodukowane tylko jako 7-minutowe programy dla dzieci.
Kontrowersje wzbudziły kolory bluzek bohaterów. Porównywano je do dwóch skłóconych, komunistycznych mocarstw. Czerwona bluzka Mata miała symbolizować ZSRR, zaś żółta Pata miała symbolizować Chiny. Samym bohaterom też przypisywano poglądy socjalistyczne. Dlatego w serii z lat 1979-1985 zakazano emisji w Czechach. Serial nadal produkowano w Pradze, lecz na zlecenie słowackie.
Początkowo, serial nie był emitowany w telewizji. Premierę w czechosłowackiej telewizji serial miał dopiero 23 listopada 1982 r.
Serial zdobył popularność w wielu krajach. Był nadawany m.in. w Czechach, Polsce, Niemczech, Szwajcarii, Brazylii, Finlandii, Holandii, Norwegii, Iranie, Chorwacji, Islandii, Hiszpanii, Węgrzech, Jugosławii, Szwecji, Jordanii.
Po rozpadzie Czechosłowacji, Lubomír Beneš (zmarły w 1995) założył własne studio filmowe AIF w Pradze w 1990. Dzięki pomocy finansowej z zewnątrz, Beneš i jego zespół nakręcił 14 nowych odcinków.
W 2002 wznowiono po kilkuletniej przerwie produkcję serialu. Najnowsze odcinki zostały zrealizowane przez wytwórnię Atéliery Bonton Zlín oraz przez mniejsze studia produkujące dla zlinskiej wytwórni: Anima i patmat s.r.o Reżyserem w odcinkach ze studia Pat Mat jest syn Lubomíra Beneša, Marek Beneš. Wytwórnia ze Zlina nakręciła 9 nowych odcinków, Anima 7 odcinków, a patmat s.r.o najwięcej, bo aż 12 odcinków. W poprzednich seriach niektóre odcinki były zakończone słynnymi porażkami bohaterów, lecz w przeciwieństwie do nich, filmiki te charakteryzują się szczęśliwym zakończeniem, choć kilka stanowi wyjątek.
W 2010 na festiwalu w Zlinie wyemitowano premierowy odcinek nowej serii. Marek Beneš i jego współpracownicy do 2015 stworzyli i zatwierdzili do emisji 13 odcinków.

niedziela, 15 kwietnia 2018

Strachy na lachy

Strachy na lachy była grupką potworów rezydujących w strasznym zamczysku. Mieliśmy tam pełen skład stworzeń znanych z przeróżnych horrorów. Był tam Drakula (zwany potocznie Drakiem), który był przywódcą a podczas piosenek grał na strasznym pianinie.


Oprócz niego był Frankie (Frankenstein) który zazwyczaj ćwiczył na sali gimnastycznej. Jego instrumentem była perkusja składająca się m.in. z dwóch czaszek. Często doładowywał się piorunem ... "tego mi było trzeba" - mówił. Frankie czasami pojawiał się też jako super bohater (również o tym mówiła jedna z piosenek). Trzecim kompanem był Wolfie - hippiczny wilkołak który mówił używając slangu. Chodził w plażowych sandałach i grał na instrumencie przypominającym lirę. Zawsze bawił się dobrze i działał Drakowi na nerwach.

Oprócz nich występowały mniej lub bardziej przeraźliwie denerwujące postacie jak wiedźma Hagatha, Mumia i wiele, wiele innych. W każdym odcinku śpiewane były dwie piosenki - pierwszą z nich śpiewali główni bohaterowie a druga piosenka (kończąca zazwyczaj odcinek) śpiewana była przez zaproszonych gości np.


Mumie i ich ulubieńcy (mumie i ich cztery pieski), Duchy z '76-go (trzy duchy przebrane za kolonistów) bądź też zespół składający się z trzech szkieletów. Każda z tych piosenek była miła dla ucha chociaż pojawiały się w nich czasami motywy z dreszczykiem.

Seria ta leciała we czwartki koło godziny 19:00. Był to pastisz na wszystkie horrory, zresztą opowiedziany czarnym humorem. Bohaterzy zadawali sobie zagadki lub opowiadali o sobie absurdalne historyjki. Duże brawa należały się tłumaczowi, który potrafił przetłumaczyć dowcipy pojmowane przez amerykanów na nasz rodzimy język. Czasami do Zamku wpadali goście z innych kreskówek jak np. Królik Bugs i Kaczor Duffy. Co do królika nie jestem pewien ale Duffy zawsze brał udział w ulubionym Show Wolfiego.





środa, 11 kwietnia 2018

Szagma albo zaginione światy

Szagma albo zaginione światy (fr. Les Mondes Engloutis) - animowany serial francuski z lat osiemdziesiątych.



Akcja filmu działa się w głębinach Ziemi, gdzie swoje królestwo miała rasa Arkadian żyjąca tam od czasu wielkiego kataklizmu. Gdy ich słońce Szagma zaczyna przygasać, Arkadianie wysyłają po pomoc swoją wysłanniczkę o imieniu Arkana ze stworzeniami o imionach Bic i Bac na statku Szagszag. Tam spotykają Boba i Rebeccę, których przed piratami ratuje Spartakus. Ta szóstka ma za zadanie uratować Arkadian i ich świat.
  • Tytuł oryginalny: Les Mondes Engloutis
  • Produkcja: France Animation, RMC audiovisuel, Monte Carlo Productions, Télé-Hachette (1 seria), Antenne 2, France Média International (2 seria), Compagnie Général du jouet (1 seria), Ministerstwo Kultury
  • Początek produkcji: 1985 - 1986
  • Liczba odcinków: 52 (2 serie)
  • Autor: Nina Wolmark
  • Reżyseria: Michel Gauthier
  • Scenariusz: Nina Wolmark
  • Kreacja postaci: Paul Brizzi, Gaetan Brizzi, Patrick Claeys, Didier David, Dominique Duprez, Christian Lignan
  • Scenografia: Marisa Musy
  • Muzyka: Vladimir Cosma
Film pokazywany był od 1987 w sobotę rano w TP 1 w ramach programu dla dzieci: Drops.

sobota, 7 kwietnia 2018

Tajemnica szyfru marabuta

"Tajemnica szyfru Marabuta" - lektura uzupełniająca. Autor skromnie twierdzi, że książka ta nie jest pierwszą powieścią kryminalną dla dzieci. "Powieść kryminalna dla dzieci to na pewno nie mój wynalazek. Był już "Szatan z siódmej klasy" Makuszyńskiego , "Przygody Marka Piegusa" Niziurskiego "Emil i detektywi" Kastnera i parę innych książek dla dzieci z wątkami kryminalnymi. Nowością była zapewne zabawa połączeniem konwencji-klasycznej opowiastki kryminalnej w stylu Artura Conan Doyla i bajkowego świata Zwierzątek z Naszej Okolicy. Nie przesadzajmy jednak z moim nowatorstwem. Lekka parodia formy literackiej dla dorosłych to częsty przypadek w twórczości dla dzieci-taka minimalna nagroda dla tych dorosłych którzy czytają swoim dzieciom książki." - tak twierdzi Pan Wojtyszko jednakże wymienione przez niego tytuły to była oczywiście literatura raczej dla starszych dzieci jak i dla młodzieży, ale nie będę polemizować :)




 Pewnego dnia reżyser filmowy Gluś zostaje porwany. Śledztwo wszczęte przez dwójkę słynnych detektywów - psa Kajetana Chrumpsa i kota Makawitego, długo nie daje żadnych rezultatów. Aż do chwili, gdy sam zaginiony Gluś przyprowadza Tarapata z dziećmi, który popadł w jeszcze większe tarapaty niż sam uprowadzony filmowiec. Ściga ich bowiem kameleon Super - istota, przed którą się ucieka, ponieważ potrafi się podszyć pod każdego. Tarapat zaś posiada równie tajemniczy, jak niezrozumiały klucz, który daje nadzieję zwycięstwa.


Tymczasem Bromba, powróciwszy z lasu z poszukiwań Glusia, nabrała niepokojących przyzwyczajeń. Z opanowanej i zawodowo zrównoważonej mierniczej stała się porywczą buntowniczką, rozsiewającą pogłoski, jakoby Tarapaty zagrażały zarazkami. Niezbyt wyrafinowanym Fumom niewiele potrzeba, by rozpoczęły okupację norki przyjaciół. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, gdy pojawia się roztrzęsiona druga Bromba, utrzymując, że ktoś napadł ją i skradł torbę z aparaturą. Na domiar złego zakochani Malwinka i poeta Fikander kłócą się pierwszy raz w życiu i rozchodzą.


Z Kameleonem-Super nie ma żartów. Ten perfidny złoczyńca knuje intrygi i bez przerwy mąci. Jednakże gorąco zachęcam do przeczytania książki "Tajemnica szyfru Marabuta" jak i obejrzenia filmu. Warto by jednak nadmienić, że w filmie nie pada słowo "Marabuta" (prócz wstępu) i widz nie przeczytawszy książki nie ma pojęcia skąd tu Marabut, którego pominięto w filmie. Dlatego polecam książkę w której znajdziecie inne ciekawostki nie pokazane w filmie (jak chociażby historię kameleona Super).

Polecam obejrzeć najpierw serię 10-odcinkową a później (najlepiej od razu albo dzień później) film pełnometrażowy. Zaskoczy Was, co i mnie też zaskoczyło iż film posiada dodatkowe sceny których nie zobaczyliście w serialu. Zazwyczaj to serial powinien być poszerzony o dodatkowe sceny a nie film.

Mogę tylko powiedzieć że w serialu nie znajdziecie potyczki Tarapata z Kameleonem, perfidną grę Kameleona-Super z Kajetanem i Makawitym oraz ... nie - nie powiem - zachęcam do obejrzenia najpierw serialu a potem filmu. - Zrobiliśmy to z ambicji. Staraliśmy się poprawiać i doskonalić wersję pełnometrażową, bo nie ma co ukrywać - ta praca to była nauka od podstaw. Jedyną osoba która już wiedziała trochę na temat robienia animacji był nie żyjący już obecnie nasz przyjaciel z liceum Rafał Sikora, wspaniały animator i niezwykły Człowiek. On odgrywał znaczącą rolę w tym filmie jako główny animator. - tak skomentował uwagę na temat dodatkowego materiału w filmie Pan Maciej Wojtyszko.

czwartek, 5 kwietnia 2018

Tajemnica wygasłych wulkanów


Tajemnica wygasłych wulkanów (Under the Mountain) - to nowozelandzki miniserial fantastyczno-przygodowy dla dzieci z 1981, zrealizowany na podstawie powieści Tajemnica wygasłych wulkanów, autorstwa Maurice Gee.

Serial opowiada o parze jedenastoletnich bliźniąt; Rachel i Theo Matheson, z którymi podczas wakacji kontaktuje się tajemniczy pan Jones. Twierdzi, że tylko oni są w stanie uratować świat przed zagrażającą mu zagładą ze strony niebezpiecznej rasy kosmitów. W roku 2009 powstał film fabularny Under the Mountain, w reżyserii Jonathana Kinga, z Sophie McBride i Tomem Cameronem w roli dzieci.



Dwójka bliźniaków podczas wakacyjnego pobytu u wujka i cioci w Aukland spotykają tajemniczego Pana Jone'sem. Ów tajemniczy Jones nie jest im obcy bowiem to on osiem lat temu, pomógł ich odnaleleźć kiedy bliźnięta zagubiły się w lesie. Pan Jones kryje jeszcze jedną tajemnicę - jest on bowiem obcym wojownikie przybyłym z odległej planety, który przybył pomagać ziemianom w walce z innymi (ślimakopodobnymi) obcymi pod dowódzctwem Wilberforce'a.
Banalna fabuła ale serial ten miał w sobie to coś.

"Tajemnica wygasłych wulkanów" bo to o tym serialu mowa, pojawiła się w pierwszej połowie lat 80-tych. Serial ten towarzyszył nam w któreś ferie (zimowe bądź wakacyjne).
Czołówka - wpadająca w ucho - typowa dla seriali robionych w tamtych latach - krótka acz treściwa.