S.O.S

Głównym bohaterem serii jest dziennikarz, reporter radiowy, Rafał Kostroń (grany przez Władysława Kowalskiego).

Jest on autorem seryjnego programu radiowego pod nazwą "S.O.S.", w którym zajmuje się sprawami i problemami ludzi potrzebujących rady i pomocy.
Podczas jednego z programów natrafia na grupę przestępczą, przez co jemu i jego nastoletniej córce zagraża śmiertelne niebezpieczeństwo...

Odcinki:

1. Tajemnica Ewy Szmidt
2. Jolka
3. Pułapka
4. Fałszywy trop
5. VENUS 73
6. Twarz mordercy
7. Pętla

Podziemny front

Podziemny front – czarno-biały, 7-odcinkowy serial telewizyjny produkcji polskiej w reżyserii Huberta Drapella i Seweryna Nowickiego, na podstawie scenariusza Jerzego Bednarczyka i Bohdana Czeszki, wyprodukowany w roku 1965. Serial osnuty jest na walce lewicowych organizacji podziemnych z hitlerowskim okupantem i pokazuje walkę oraz akcje sabotażowe oddziału im. Czwartaków, wchodzącego w skład Armii Ludowej.

Każdy odcinek (o długości ok. 25 min) stanowi zamkniętą całość, a przez poszczególne odcinki przewijają się wspólni główni bohaterowie.

Ciąg dalszy serialu stanowi dwuodcinkowy film: „Powrót doktora von Kniprode”.
W latach 1969-1972 i 1979 opublikowano serię 9 zeszytów komiksu pod tym samym tytułem (rysunki: Mieczysław Wiśniewski, Jerzy Wróblewski), bazującym na akcji z 7 odcinków serialu i 2 częściach filmu.

Parada oszustów

Parada oszustów – polski cykl telewizyjny, składający się z czterech filmów, których wspólnym mianownikiem jest wyrafinowane oszustwo.

 Cykl filmów sensacyjnych w znakomitej obsadzie. Wyrafinowane historie oszustów z różnych stron świata, trzymająca w napięciu akcja i niespodziewane zakończenia. W "Mistrz zawsze traci" oszustem jest skromny francuski aptekarz Renaud (Bronisław Pawlik), któremu udaje się "przekręcić" dwóch szachowych arcymistrzów.

W "Jaguar 1936" akcja rozgrywa się w latach trzydziestych w Wiedniu. Cudzoziemiec Maximilian Taadjen (Wojciech Pszoniak) - kupując w salonie samochodowym luksusowego Jaguara, dopuszcza się niebagatelnego oszustwa opartego na ciekawym pomyśle. takiego zakończenia nikt się nie spodziewa! Akcja "Tajnego detektywa" rozgrywa się w Krakowie, tu w rolę oszusta wciela się atrakcyjna blondynka - pierwsza klientka jubilera Floriana Winiarskiego (Bronisław Pawlik). W kradzieży pięknego naszyjnika pomaga jej przystojny mężczyzna. Natomiast film "Ładny gips" przenosi widza na daleki kontynent do USA, tu do oszustwa, za namową dwójki młodych ludzi, zostaje nakłoniony taksówkarz O'Roney (Stanisław Igar). Ma on własne problemy z gangsterami i dla zdobycia pieniędzy posunie się nawet do popełnienia przestępstwa

Trzy pierwsze filmy rozgrywają się w latach międzywojennych. Pierwszy opowiada o sprytnym aptekarzu, który prowadzi korespondencyjne partie szachów z dwoma arcymistrzami i wygrywa, znacznie zyskując finansowo; w rzeczywistości tylko przekazuje ich wzajemne ruchy, zarabiając na różnicach w stawkach.

W drugim filmie poznajemy historię oszusta, który wyłudza wysokie odszkodowanie, podejrzanie tracąc na transakcji sprzedaży samochodu, przez co doprowadza do swojego aresztowania. Kolejny film to historia złodzieja, który okrada sklep jubilerski udając detektywa, po czym znika... w więzieniu. Ostatnia historia to czasy współczesne (lata 70. XX wieku) i opowieść o taksówkarzu wykorzystującym gips (stanowiący opatrunek złamanej kończyny) do przemytu diamentów.
We wszystkich filmach główne role gra stała grupa aktorów, narratorem zaś jest Piotr Fronczewski.

Nasze podwórko

Serial opowiadający o przygodach czwórki przedszkolaków: Rakieta - Tata Adama zabiera całą czwórkę do Muzeum Techniki, gdzie dzieci oglądają wystawę rakiet kosmicznych. Adam konstruuje rakietę kosmiczną dla siebie. Wykopaliska - Dzieci razem z psem Bibą bawią się w archeologów na miejscu budowy niedokończonej kanalizacji. 

Ząb - Dzieci oceniają instytucję małżeństwa podczas ślubu córki portiera. Tylko Monika jest bardziej zainteresowana swoim wyrwanym zębem. Pułapka - Adam wpadł na pomysł nowej konstrukcji. Tym razem buduje pułapkę na myszy. Co zbierać? - Tomek chce być oryginalnym zbieraczem. Kolekcja musi być unikatowa. Dzieci zaczynają zbierać różne kamienie, do czasu, kiedy tata Tomka zabiera ich do muzeum, gdzie mogą obejrzeć kolekcję obrazów.

Lato leśnych ludzi

Scenariusz powstał na kanwie opublikowanej w 1920 r. i bardzo wówczas popularnej książki (teoretycznie dla młodzieży) pod tym samym tytułem napisanej przez Marię Rodziewiczównę. Autorka pisała o miłośnikach lasu, pięknie dzikiej przyrody, potrzebie ochrony środowiska naturalnego. Choć Władysław Ślesicki utrzymał swoją opowieść w duchu literackiego pierwowzoru, jednak akcję przeniósł w czasy współczesne (tj. do początku lat 1980-ch, gdy realizowano serial).



Czternastoletni chłopiec z miasta przyjeżdża na wakacje do leśniczego Januszki, byłego partyzanta i przyjaciela dziadka z czasów wojny. Witają go dziwni ludzie, początkowo wywołujący w nim strach. Kiedy następnego wieczoru Rosomak czyta głośno książkę Lato leśnych ludzi, chłopiec orientuje się, że mieszkańcy samotni, do której trafił, odgrywają przed nim bohaterów swojej ulubionej książki, chcąc być do nich podobni. W książce jest również opis "miejskiej murowanej stonogi" imieniem Coto. Chłopiec z radością godzi się na konwencję wakacyjnej zabawy. Pod przewodnictwem Leśnych przechodzi swoistą lekcję przyrody - kontroluje na jeziorze miejsca lęgowe ptactwa, tropi rodzinę łosi, pomaga bobrom i sarence, styka się z żubrem i dzikami, walczy z kłusownikiem, przeżywa pożar lasu, zaprzyjaźnia się z koniem i... dziewczyną o imieniu Justyna. Leśniczy Januszek okazuje się ojcem Rosomaka i Pantery, Żuraw jest ich przyjacielem, a wspólnie walczą o ocalenie resztek dzikiej natury, o utworzenie w starej części boru rezerwatu. Pod koniec chłopiec ma zdać egzamin na leśnego człowieka: w ciągu trzech dni i nocy powinien odnaleźć w puszczy legendarnego Odrowąża. Okazuje się nim... jego własny dziadek, były dowódca oddziału partyzanckiego, który przyjeżdża tu co roku, aby w rocznicę ostatniej bitwy wraz z towarzyszami oddać hołd poległym. Kończy się dobry czas, odlatują ptaki. Rosomak czyta ostatnie zdanie książki - dziękczynną apostrofę do Stwórcy za urodę życia.

Kłusownik

Kłusownik – polski serial telewizyjny dla młodzieży, zrealizowany w 1980 roku. Dwa lata później powstała kinowa wersja - Na tropach Bartka.

Pierwowzorem obydwu produkcji była książka Jerzego Szuszki „Kłusownik o stu twarzach”.


Fragment serialu:

Serial opowiada o grupie dzieci, które trafiają na wieś do stadniny koni. W tym samym czasie w okolicznych lasach grasuje kłusownik. Leśniczy, właściciel stadniny i jego pomocnicy, a także dzieci starają się odkryć, kim jest kłusownik, by uniemożliwić mu zabicie kolejnych zwierząt.

Opis odcinków:

Grupa dzieci wraz z opiekunką, panią Elżbietą, przyjeżdża na wakacje do stadniny koni. Na stację wyjeżdża po nich rotmistrz Grotowski, syn dyrektora Kasickiego Maciek oraz kilku miejscowych chłopców. Droga wiedzie przez las. Nagle wszyscy słyszą dwa strzały. Maciek znajduje zabitą łanię. Dzieci są wstrząśnięte. Na miejscu, w stadninie, zawiązują się pierwsze przyjaźnie. Siostra Maćka, Ewka, zaprzyjaźnia się z przyjezdną Igą. Natomiast Maciek patrzy na wakacyjnych gości z góry. Pracownicy stadniny przeszukują las, ale nie znajdują ciała łani - kłusownik był szybszy. Dzieci boją się, czy nie zapoluje na przodownika stada jeleni - Bartka. Postanawiają wytropić przestępcę. Pierwsi podejrzani to fotograf Kiczyłło i koniuszy Wojko.

Iga i Ewka zostają uwięzione przez tajemniczego osobnika w lochach pobliskiego zamczyska. Znajdują tam broń z obciętą lufą i amunicję. Broń jednak szybko znika z tego miejsca. Zagubionych dziewczynek szukają wszyscy oprócz obrażonego koniuszego Wojki i stale fotografującego Kiczyłły. W końcu Maciek odnajduje siostrę i jej przyjaciółkę. W lesie zostaje zastrzelona następna łania. Tym razem w pobliżu miejsca zdarzenia byli: leśniczy, Kiczyłło, Wojko i stajenny Czesiek. Rotmistrz Grotowski uczy jeździć konno dzieci spędzające wakacje w stadninie. Maciek zaczyna podrywać Igę. W nocy chłopcy próbują zastawić pułapkę na kłusownika i . . . sami wpadają w pułapkę przygotowaną przez leśniczego.

Chłopcy kontynuują polowanie na kłusownika. Maciek śledzi fotografa Kiczyłłę, który pokazuje mu swoje zdjęcia - na kilku z nich widać w krzakach broń, a także kapelusz z piórkiem. Kiczyłło proponuje Maćkowi współpracę w wykryciu przestępcy. Przy wspólnym obiedzie dzieci mówią głośno o znalezieniu przedmiotu należącego do kłusownika i niby niechcący wygadują się, gdzie go ukryły. Równocześnie przygotowują przedstawienie opowiadające historię kłusownika. W trakcie przedstawienia ów przedmiot - zapalniczka - zostaje skradziony. Okazuje się, że wprawdzie wiele osób z okolicy ma takie zapalniczki, ale ta jedna została przerobiona z jednorazówki na trwałą. Następnego dnia kłusownik zostaje zdemaskowany podczas polowania. Ma przy sobie zapalniczkę.

Teatr Sensacji „Kobra

Teatr Sensacji „Kobra” – telewizyjny cykl sztuk sensacyjnych, początkowo również fantastycznych (pocz. Teatr Sensacji i Fantastyki „Kobra”), emitowany od 6 lutego 1956 do 1993 i ponownie od 2013.

W latach 50. i 60. jeden z najpopularniejszych polskich programów telewizyjnych.
Datę 6 lutego 1956 (poniedziałek) i tytuł „Zatrute litery” według powieści Agathy Christie w reżyserii Adama Hanuszkiewicza przyjęto jako symboliczne narodziny cyklu. Był to spektakl nadawany na żywo i nie zachowały się żadne zdjęcia archiwalne. Pierwsze zdjęcia pochodzą z 1959.

Przedstawienia były emitowane w czwartki wieczorem (z tego powodu znany też jako „Czwartkowy Teatr”), zazwyczaj bezpośrednio po Dzienniku Telewizyjnym. Animowana czołówka z wijącym się wężem była dziełem plastyka Eryka Lipińskiego, a muzyka pochodzi z samego początku Sekstetu Francisa Poulenca op. 100 na fortepian, flet, obój, klarnet, róg i fagot.

W ciągu lat formuła się nieco wzbogaciła: na początku z braku odpowiedniego sprzętu wszystko emitowano na żywo (sprzed 1959 roku nie zachowały się żadne materiały), później pojawił się telerecording i nowe możliwości montażu, zaczęto realizacje w plenerze i pod koniec istnienia cykl ewoluował w kierunku filmu telewizyjnego (np. Kłopoty to moja specjalność). Jednakże te nie mogły konkurować z filmami i serialami sensacyjnymi, zwłaszcza amerykańskimi, które zaczęły masowo napływać do Polski w latach 70. za sprawą ówczesnego szefa telewizji Macieja Szczepańskiego (seriale Kojak, Columbo, Święty), zajmując to samo czwartkowe wieczorne okienko emisyjne.
Jak podliczyła Illa Genachow, w ciągu pierwszych trzech lat emisji w 144 przedstawieniach padło 400 trupów.

W 1992 TVP zrealizowała film dokumentalny Pod znakiem węża – wspomnienie o Teatrze Kobra, z Krzysztofem Teodorem Toeplitzem jako narratorem, w którym twórcy (Józef Słotwiński, Andrzej Konic, Jerzy Gruza, Andrzej Łapicki, Zbigniew Safjan, Janusz Majewski i Piotr Szulkin) starali się m.in. odpowiedzieć na pytanie „Kto zabił Kobrę?”, tj. dlaczego „Kobra” się skończyła.

Ile jest życia

Ile jest życia – polski, obyczajowy serial telewizyjny z 1974 roku, adaptacja powieści Romana Bratnego pod tym samym tytułem.
Opowiada losy przyjaciół, których połączyła wspólna walka w powstaniu warszawskim, a podzieliły późniejsze życiowe wybory. Serial rozgrywa się na przestrzeni 20 lat bezpośrednio po wojnie.

Po wyzwoleniu Warszawy, Jerzy i Zbyszek Janasowie, powstańcy, wyjeżdżają rozpocząć nowe życie na Ziemie Odzyskane. Rozczarowany biegiem spraw Zbyszek decyduje się na ucieczkę do Paryża. Jerzy wraz z nowym kolegą Włodkiem wraca do Warszawy. Tam kończy studia na politechnice, żeni się. Kilka lat później na polowaniu, w którym bierze udział Jerzy, śmiertelnie postrzelony zostaje wysoki funkcjonariusz UB. Był to wypadek, ale z uwagi na zawód zmarłego, zdarzenie jest interpretowane jako zamach. Oskarżony o zabójstwo zostaje Jerzy: przemawia przeciw niemu powstańcza przeszłość, ucieczka brata na Zachód, krótkotrwałe aresztowanie w 1945 roku za opowiadanie dowcipów politycznych. W uwolnieniu od nieprawdziwych zarzutów nie pomagają mu nawet wpływy wojewody Jakuszyna, uczestnika polowania, który widział zdarzenie, a z Jerzym poznał się podczas pracy na Ziemiach Odzyskanych.
W więzieniu Jerzy spędza 6 lat. W tym czasie odchodzi od niego żona, która postanawia nie wracać ze stypendium w Paryżu. Dzięki politycznej odwilży Janas ma możliwość pracy w biurze projektów. Wojenna przyjaźń z dziennikarzem Andrzejem i prawnikiem Dionizym trwa nadal. Cieniem na relacje kolegów kładzie się romans żony Dionizego z dziennikarzem oraz wyniosłość Dionizego, który kłopoty małżeńskie stara powetować sobie zaangażowaniem w karierę zawodową. W niejasnych okolicznościach samobójstwo popełnia Andrzej, prawdopodobnie zmęczony obłudą zawodowej pracy, w której musi chwalić nijaką socjalistyczną rzeczywistość i obłudą swojego postępowania, zdradzania zaufania przyjaciół. Na jego pogrzebie Jerzy po raz pierwszy od lat spotyka brata. Zbyszek przywozi z Paryża wieści o Annie, byłej żonie brata.
Jerzy mimo wielu problemów kontynuuje karierę projektanta. Żeni się po raz drugi, z koleżanką z pracy. Jest też wykładowcą na swojej byłej uczelni. Jednym z jego studentów jest syn przyjaciół Dionizego i Danieli. Chłopak ma problemy w nauce, które próbuje rozwiązać poprzez znajomość ojca z profesorem Janasem. Kacper, syn Jerzego, kończy szkołę teatralną. Jest aktorem w teatrze kierowanym przez Włodka, dawnego kolegę ojca z Ziem Odzyskanych. Serial kończy się wizytą Jerzego na planie filmu wojennego, w którym główną rolę gra Kacper. Jerzy po raz drugi w swoim życiu staje wśród ruin stolicy. Tym razem są to jednak tylko filmowe dekoracje.